Μέντο (mento)

To μέντο (mento) είναι παραδοσιακό, λαϊκό, μουσικό είδος που αναπτύχθηκε στη Τζαμάικα κατά το 19ο αιώνα και θεωρείται πρόδρομος των ρέγκε και σκα. Αποτελεί κυρίως χορευτική και εορταστική μουσική. Παρουσιάζει ομοιότητες με την Αφροκουβανική ρούμπα, αν και χαρακτηρίζεται από πιο αργό ρυθμό, όπως και με την καλύψο, με την οποία συχνά συγχέεται.

Αν και οι πληροφορίες σχετικά με την καταγωγή του μέντο είναι περιορισμένες, είναι κοινή πεποίθηση πως αντλεί τις ρίζες του από την Αφρικανική μουσική παράδοση, όπως τα περισσότερα μουσικά είδη τής Καραϊβικής, χωρίς ωστόσο να απουσιάζουν και επιρροές από την Ευρωπαϊκή μουσική. Οι πρώτες ηχογραφήσεις του είδους εντοπίζονται στη δεκαετία του 1920, κυρίως από μουσικούς της τζαζ όπως ο Σαμ Μάνινγκ, ενώ αναφέρεται ως το πρώτο είδος τζαμαϊκανής μουσικής που ηχογραφήθηκε. Ως «χρυσή εποχή» για το μέντο αναγνωρίζεται η δεκαετία του 1950, καθώς τότε η δημοτικότητα του έφθασε στο υψηλότερο σημείο, ειδικότερα μέσα από τις ηχογραφήσεις που προώθησε ο επιχειρηματίας Stanley Motta, ως απάντηση στη διεθνή καταξίωση της καλύψο. Στη διάρκεια της ιστορίας του δε γνώρισε ποτέ σημαντική εμπορική απήχηση, σε αντίθεση με την καλύψο, ενώ τα επόμενα χρόνια επισκιάστηκε από τα νέα είδη της σκα και της ρέγκε. O τραγουδιστής των Skatalites Tommy McCook αναγνώρισε πως η μουσική τους διαμορφώθηκε συνδυάζοντας μεταξύ άλλων και στοιχεία του μέντο.

Μουσικά όργανα:Κιθάρα – Μπάσο – Ντραμς – φλάουτο – κλαρινέτο – τρομπέτα κ.α

Συνήθως ερμηνεύεται από μουσικά σύνολα τεσσάρων έως δέκα ατόμων, και με συνοδεία διαφορετικών συνδυασμών οργάνων, κυρίως ακουστικών, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται το φλάουτο, το ακορντεόν, το κλαρινέτο, η τρομπέτα, η κιθάρα, ντραμς ή άλλα κρουστά όργανα όπως μαράκες. Βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη δεξιοτεχνία και στον αυτοσχεδιασμό των μουσικών, ενώ στιχουργικά, τα τραγούδια του μέντο διαπνέονται από ένα εύθυμο και ενίοτε σατιρικό ύφος, σχολιάζοντας κατά κύριο λόγο καθημερινά θέματα.